вторник, 7 септември 2010 г.

Не се страхувам от безсмислието на думите.
Сбогом отчаяние, че думите са безнадеждно празни.
Ще ги накарам да преминат под дъгата ми,
да заискрят като красиви непознати.
А шумните въпроси ще се стопят от само себе си..
Бъдете с мен сияйно-живи думи!
Бъдете с мене в мрака,
когато някой, закопнял до лудост,
се добере с последни сили
до ивицата светлина
пред моя праг!

Няма коментари:

Публикуване на коментар